... in de prijzen (het is te zeggen, de prijs, enkelvoud).
De bieb-mensen gaven alle geïnteresseerde leerkrachten 5 vakantie-leesboeken.
Het enige dat de juffen en meesters moesten doen was een mooie, originele foto (laten) trekken terwijl ze het mooiste boek aan het lezen waren.
Het enige dat de juffen en meesters moesten doen was een mooie, originele foto (laten) trekken terwijl ze het mooiste boek aan het lezen waren.
En wie is er gewonnen?
Joepie de ... boekie!
SPINDER - SIMON VAN DER GEEST
Een spannend, speels, absurd, ontroerend verhaal over twee broers van elf en veertien. De bijnaam van de ene is Spinder, omdat hij ooit... een spin en een vlinder aan elkaar lijmde.
In zijn vorige boek, zijn tweede, doopte Simon van der Geest Odysseus om tot Dissus en zette hij hem zonder boe of bah op de wc. De oerheld werd een Hollandse knul, bang en op de vlucht voor de grote jongens in het zwembad. Maar deze Dissus bleef niet zitten met z’n zwembroek op zijn knieën. Hij kwam overeind en werd de held van het verhaal. Dissus is een bewerking (op rijm!) die raast en wervelt zoals Homerus het destijds bedoeld moet hebben. Simon van der Geest kreeg er terecht een Gouden Griffel voor.
Vlinder + spin = Spinder
Nu, twee jaar later, is er Spinder. Minder beladen en minder groots maar even bijzonder. De cover is eigenlijk de voorkant van een schrift, volgekrabbeld met tekeningen van insecten. “Verboden voor Jeppe!!” staat er. En: “Dit [geheime!] schrift is van Hidde”. Maar over die Hidde staat in pikzwarte drukletters “Spinder” gekrast. Hidde is Spinder, sinds die keer dat hij de vleugels van een vlinder aan een spin lijmde om een speciale spinder-kruising te maken. Het plan mislukte: “Het was natuurlijk een dom plan. Je moet zoiets niet lijmen, maar hechten. Met naald en draad. En dat is te moeilijk.” Maar de naam bleef aan Hidde kleven. Een troetelnaampje is het niet.
Broedertwist
Hidde begint zijn schrift op 21 juni om er de oorlog tussen hem en zijn broer Jeppe in te beschrijven. Hidde is 11 en Jeppe14: een kleine en een grote broer. Die grote broer beslist op een dag dat de kleine broer uit zijn geheime insectenkelder moet. Hij moet plaatsmaken voor een nieuwe drumstel. Van keuze of overleg of democratie is geen sprake. Hidde ziet maar één uitweg: het geheim van Jeppe. De plot in Spinder is zorgvuldig geconstrueerd. Wat eerst een gewone ruzie tussen twee broers is – ach, gebeurt toch elke dag – wordt een smerige oorlog. Zo één waarin gewonden vallen en waar je niet heelhuids uit komt. Geleidelijk aan blijkt ook dat Jeppes geheim niet zomaar een beetje een geheim is, maar eentje dat loodzwaar om de schouders van Jeppe en Hidde hangt. Eentje dat hen tot in hun wezen raakt.
De goede en de slechte broer
Net zoals hij de verschillende plotlijnen bijna onzichtbaar maar naadloos aan elkaar weeft (zoals een spin haar web!), speelt Simon van der Geest zorgvuldig en onopvallend met de sympathie van de lezer. Eerst is Hidde de goeie. Natuurlijk is Hidde de goeie: het kleine broertje met zijn vreemde fascinatie voor vieze beestjes. Het kind dat groot onrecht aangedaan is en dat je meeneemt in zijn verhaal. Natuurlijk sta je aan zijn kant. Maar heel langzaam komt ook de mens achter die vreselijke grote broer tevoorschijn. Dan ga je Jeppe stiekem eigenlijk toch ook een heel klein beetje begrijpen. Al blijven de twee lijnrecht tegenover elkaar staan. En blijf je je afvragen hoe dit in hemelsnaam ooit nog goed moet komen.
Spannend, speels, absurd, ontroerend
Spinder is een spannend oorlogsverhaal. Eentje zonder bommen en granaten, maar met tuinslangen en drumbardementen. Tegelijk is het – vreemd genoeg – ook een speels en vrolijk boek, met al Hiddes insectentekeningen en -wijsheden en zijn naïeve liefde voor Linde. En het is een tikkeltje absurd. Want wie komt er op het idee om roze vlinders te maken door rupsen rode en witte kool te voeren? Wie slaagt daar dan ook nog eens in? Uiteindelijk is Spinder ook een ontroerend verhaal. Omdat het gaat over gemeen zijn en over eenzaam zijn. En over hoe die twee soms broertjes van elkaar zijn.
Dan nog dit: ik ben al lang geen kind meer. Maar als ik Spinder lees, weet ik weer hoe zo’n kindertijd voelt. Hoe je als kind in een ander universum leeft. Een parallelle wereld, die bestaat naast de wereld waarin ouders werken, boodschappen doen en eten koken. Een wereld waarin je elkaar de duvel kan aandoen, niets meer en niets minder, terwijl al die volwassenen gewoon doorgaan met werken, boodschappen doen en eten koken.
An Stessens
[Spinder van Simon van der Geest is uitgegeven bij Querido]
